(Castor canadensis) – gatunek
dużego gryzonia z rodziny bobrowatych (Castoridae), blisko spokrewniony z bobrem
europejskim (Castor fiber). Tułów bobra kanadyjskiego jest mniej smukły
niż europejskiego, także jego klatka piersiowa jest szersza. Głowa jest krótka
z niewielkimi małżowinami usznymi i położonymi blisko siebie małymi oczami. Długość
ciała od 90 do 117 cm, masa ciała może osiągać 32 kg. Ogon długości 20-25 cm,
szeroki na 13-15 cm. Sierść czerwono- lub czarnobrązowa. Duże (do 20-25 mm
długości, i do 5 mm szerokości), stale rosnące siekacze. Bóbr kanadyjski
występuje w Ameryce Północnej od Alaski (z wyjątkiem krańców zachodnich i
północno-zachodnich) i Kanady (poza skrajną północą), przez Stany Zjednoczone
(oprócz Florydy i większości terytorium Kalifornii i Nevady) do północnego Meksyku.
Zamieszkują zalesione pobrzeża rzek. Najczęściej są aktywne nocą. Świetnie
pływają i nurkują; pod wodą mogą przebywać do 15 minut. Granice swojego obszaru
oznaczają wydzieliną gruczołów okołoodbytowych, umieszczaną na specjalnie w tym
celu usypanych niewielkich kopczykach z błota i mułu. Bobry żyją w żeremiach,
zbudowanych z gałęzi, traw, błota i gliny. Prowadzą do nich podwodne wejścia. W
celu zapewnienia stałego poziomu wody budują na rzekach tamy z pni drzew,
gałęzi, kamieni, błota i gliny.
 |
Żeremia, Elk Island Park, Kanada |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz